मन उधाण वा-याचे

मायेच्या हळव्या स्पर्शाने खुलते, नात्यांच्या बंधात धुंद मोहरते मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे, का होते बेभान, कसे गहिवरते ! आकाशी स्वप्नांच्या हरपून भान शिरते, हुरहुरत्या सांजेला कधी एकटेच झुरते सावरते, बावरते, घडते, अडखळते का पडते ? कधी आशेच्या हिंदोळ्यावर मन हे वेडे झुलते मन तरंग होऊन पाण्यावरती फिरते अन्‌ क्षणात फिरुनी आभाळाला भिडते ! मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे, का होते बेभान, कसे गहिवरते ! रुणझुणते, गुणगुणते, कधी गुंतते, हरवते, कधी गहिऱ्या डोळ्यांच्या डोहात पार बुडते तळमळते सारखे बापडे नकळत का भरकटते ? कधी मोहच्या चार क्षणांना मन हे वेडे भुलते ! जाणते जरी हे पुन्हा पुन्हा का चुकते ? भाबडे तरी भासांच्या मागून पळते ! मन उधाण वाऱ्याचे, गूज पावसाचे, का होते बेभान, कसे गहिवरते !
गीत	-	गुरू ठाकुर
संगीत	-	अजय, अतुल
स्वर	-	शंकर महादेवन
चित्रपट	-	अगं बाई .... अरेच्चा !