आनंदी आनंद गडे

आनंदी आनंद गडे, इकडे तिकडे चोहीकडे

वरती खाली मोद भरे, वायूसंगे मोद फिरे
नभांत भरला, दिशांत फिरला, जगात उरला
मोद विहरतो चोहीकडे

सूर्यकिरण सोनेरी हे, कौमुदी ही हसते आहे
खुलली संध्या प्रेमाने, आनंदे गाते गाणे
मेघ रंगले, चित्त दंगले, गान स्फुरले
इकडे, तिकडे, चोहीकडे, आनंदी आनंद गडे

वाहती निर्झर मंदगती, डोलती लतिका वृक्षतती
पक्षी मनोहर कुजित रे, कोणाला गातात बरे
कमल विकसले, भर्मर गुंगले, डोलत वदले
इकडे, तिकडे, चोहीकडे, आनंदी आनंद गडे

--बालकवी

श्रावण मासी हर्ष मानसी

श्रावण मासी हर्ष मानसी हिरवळ दाटे चोहीकडे

क्षणात येते सरसर शिरवे क्षणात फिरुनी उन पडे

वरती बघता इंद्रधनुचा गोफ दुहेरी विणलासे

मंगल तोरण काय बांधले नभोमंडपी कुणी भासे

झालासा सूर्यास्त वाटतो सांज अहाहा तो उघडे

तरू शिखरांवर, उंच घरांवर पिवळे पिवळे उन पडे

उठती वरती जलदांवरती अनंत संध्या राग पहा

पूर्ण नभावर होय रेखिले सुंदरतेचे रूप महा

बलाक माला उडता भासे कल्प सुमनची मालाची ते

उतरुनी येती अवनीवरती ग्राहगोलाची कि एकमते

सुंदर परडी घेउनी हाती पुरोप कंठी शुद्धमती

सुंदर बाला त्या फुल माला रम्य फुले पत्री खुडती

सुवर्ण चंपक फुलाला विपिनी रम्य केवडा दरवळला

पारिजात हि बघता भामा रोष मनीचा मावळला

फडफड करून थकले अपुले पंख पाखरे सावरती

सुंदर हरणी हिरव्या कुरणी निजबाळांसह बागडती

खिल्लारे हि चरती रानी गोपही गाणी गात फिरे

मंजुळ पावा गात तयांचा श्रावण महिमा एक सुरे

देव दर्शन निघती ललना हर्ष माईना हृदयात

वदनी त्यांच्या वाचून घ्यावे श्रावण महिन्याचे गीत

--बालकवी

फुलराणी

हिरवे हिरवे गार गालिचे - हरित तृणांच्या मखमालीचे,

त्या सुंदर मखमालीवरती - फुलाराणीही खेळत होती.

गोड निळ्या वातावरणात - अव्याज मने होती डोलत,

प्रणयचंचल त्या भृलीला - अवगत नव्हत्या कुमारिकेला,

आईच्या मांडीवर बसुनी - झोके घ्यावे , गावी गाणी,

याहुनी ठावे काय तियेला - सध्या भोळ्या फुलराणीला?

पुरा विनोदी संध्यावात - डोल डोलवी हिरवे शेत,

तोच एकदा हसत आला - चुंबून म्हणे फुलराणीला

"छानी माझी सोनुकली ती - कुणाकडे ग पाहत होती?

कोण बरे त्या संध्येतून - हळूच पाहते डोकावून?

तो रविकर का गोजिरवाणा - आवडला आमुच्या राणींना?"

लाजलाजली या वचनांनी - साधी भोळी ती फुलराणी.

स्वरभुमिचा जुळवीत हात - नाच नाचतो प्रभातवात ,

खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला - हळूहळू लागती लपावयाला

आकाशीची गंभीर शांती - मंद मंद ये अवनीवरती,

विरु लागले संशय -जाल - संपत ये विरहाचा काल,

शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी - हर्षनिर्भरा नटली अवनी,

स्वप्न संगमी रंगत होती - तरीही अजुनी फुलराणी ती.

तेजोमय नाव मंडप केला - लख्ख पांढरा दहा दिशाला,

जिकडे तिकडे उधळीत मोती - दिव्या वर्हाडी गगनी येती.

लालसुवार्णी जागे घालूनी - हसत हसत आले कोणी,

कुणी बांधिला गुलाबी फेटा - झगमगणारा सुंदर मोठा,

आकाशी चंडोल चालला - हा वांग्निश्चाय करावयाला,

हे थाटाचे लग्न कुणाचे? - सध्या भोळ्या फुलराणीचे.

गाऊ लागले मंगल पाठ - सृष्टीचे गाणारे भट,

वाजवी सनई मारुतराणा - कोकीळ घे ताणावर ताना,

नाचू लागले भारद्वाज - वाजविती निर्झर पखवाज,

नवरदेव सोनेरी रविकर - नवरी हि फुलराणी सुंदर,

लग्न लागले सावध सारे - सावध पक्षी सावध वारे,

दवमय हा अंत:पट फिटला - भेटे रविकर फुलराणीला.

--बालकवी