फुलराणी

हिरवे हिरवे गार गालिचे - हरित तृणांच्या मखमालीचे,

त्या सुंदर मखमालीवरती - फुलाराणीही खेळत होती.

गोड निळ्या वातावरणात - अव्याज मने होती डोलत,

प्रणयचंचल त्या भृलीला - अवगत नव्हत्या कुमारिकेला,

आईच्या मांडीवर बसुनी - झोके घ्यावे , गावी गाणी,

याहुनी ठावे काय तियेला - सध्या भोळ्या फुलराणीला?

पुरा विनोदी संध्यावात - डोल डोलवी हिरवे शेत,

तोच एकदा हसत आला - चुंबून म्हणे फुलराणीला

"छानी माझी सोनुकली ती - कुणाकडे ग पाहत होती?

कोण बरे त्या संध्येतून - हळूच पाहते डोकावून?

तो रविकर का गोजिरवाणा - आवडला आमुच्या राणींना?"

लाजलाजली या वचनांनी - साधी भोळी ती फुलराणी.

स्वरभुमिचा जुळवीत हात - नाच नाचतो प्रभातवात ,

खेळूनी दमल्या त्या ग्रहमाला - हळूहळू लागती लपावयाला

आकाशीची गंभीर शांती - मंद मंद ये अवनीवरती,

विरु लागले संशय -जाल - संपत ये विरहाचा काल,

शुभ्र धुक्याचे वस्त्र लेवुनी - हर्षनिर्भरा नटली अवनी,

स्वप्न संगमी रंगत होती - तरीही अजुनी फुलराणी ती.

तेजोमय नाव मंडप केला - लख्ख पांढरा दहा दिशाला,

जिकडे तिकडे उधळीत मोती - दिव्या वर्हाडी गगनी येती.

लालसुवार्णी जागे घालूनी - हसत हसत आले कोणी,

कुणी बांधिला गुलाबी फेटा - झगमगणारा सुंदर मोठा,

आकाशी चंडोल चालला - हा वांग्निश्चाय करावयाला,

हे थाटाचे लग्न कुणाचे? - सध्या भोळ्या फुलराणीचे.

गाऊ लागले मंगल पाठ - सृष्टीचे गाणारे भट,

वाजवी सनई मारुतराणा - कोकीळ घे ताणावर ताना,

नाचू लागले भारद्वाज - वाजविती निर्झर पखवाज,

नवरदेव सोनेरी रविकर - नवरी हि फुलराणी सुंदर,

लग्न लागले सावध सारे - सावध पक्षी सावध वारे,

दवमय हा अंत:पट फिटला - भेटे रविकर फुलराणीला.

--बालकवी